گناه

گناه...

گناه...

گناه...

گناه...

کوچه

به آن کوچه که رسیدی برگرد و ببین ، جای خالی مردی را که به دوش می کشد وزن خواب هایت را و رفته است ، و چون تو ایستاده است خیره،  به آسمانی دگر . راست می گفت مادرم آسمان همه جا یه رنگ نیست ،  آسمان دیگری داشت عصر چشمآنت در تیک و تاکه نمی دانم چند.

گناه...

چه مانده از ایرانی بودنمان؟                                                                                طول یک خیابان بلند به ناکجای نیستی در منظر کودکان کار ،یا استوانه کوچک کوروش خفته در خوابه خوش لوور ؟ یا نفس هایی که بند می آید زیر آوار فرقی نمی کند کرمان ، یا که امروز کرمانشاه ، بلا را خدا نازل می کند ،عشق را اما که؟ افتخارمان خار می شود رفیق.  امروز را ببین شامی نمانده است که آخرین باشد ، و مرثیه جواب نمی دهد مرسی    نوشته شده در  پنجشنبه بیست و پنجم آبان ۱۳۹۶ساعت 0:45&nbsp توسط عابد  |  گناه...ادامه مطلب

سینما بود، عشق بود، و دروغ. گاهی جمشید هاشم پور آرنولد میشد و گاهی آب می بستند به فیلمهایی که قرار بود برای  نسلی  خاطره باشد .آن روزها مخمبلاف هنوز ریشش را به ریشه استعاره نکرده بود و  کیارستمی در خیالش هر روز از فرش قرمز کن رد میشد . تکامل غریبی بود ، و هیچکس به خویش دست نبرده بود ، و  ما مخالف تغییر نبودیم؛  جهان بسته گشوده شد  ،و پرده بر افتاد . بر ایدئوژی حکامی که در حکمشان حیکمی نبود و آیینه ها خالی از خویش می شکستند . ما قد می کشیدیم و با ما دنیا، آنقدر بزرگتر که از دیوارش نمی شد بالا رفت .  و ما محکومی بودیم به جغرافیای زادگاهمان ،ایران. و سر از دنیا ی کوچکی در آوردیم با دلقک های کوچکتر که تماشاگرانش در بهت این عبث  هر یک چیزی نثار می کردند ؛،اسلام ملهبه بود و جرثقیل جزا . اینستاگرام و اسلام به زندگی باهم ادامه می دادند و بهار راه این سرزمینم را  گم کرد.   نوشته شده در  جمعه بیست و ششم آبان ۱۳۹۶ساعت 20:26&nbsp توسط عابد  |  گناه...ادامه مطلب

حیف کسالتی عجیب بود ، در هفتمین روزه  ماه چهارم دی سال 90 انگار قرار نبود اتفاق خاصی بیفتد حکومت به حکم خود رای می داد و مردم به زندگی ادامه .فکر می کردم، شاید بیشتر از حالا به محالاتی که مهال باقی ماند و پس این  همه سال ارمغانی چون هیچ برایم نیاورد . اعلانی عمومی بود مویه، و بر روی لبانه لبخند ،دستانی بی رحم ضربدر کشیده بود ،برخاستم و گریختم به اتاق کوچکم که شاید اجاق مویه نمی بود و همیشه می شد خیره به لبخند خودم رو آیینه امید وار بود .    نوشته شده در  شنبه بیست و هفتم آبان ۱۳۹۶ساعت 12:29&nbsp توسط عابد  |  گناه...ادامه مطلب

ما ملت عجیبی هستیم و داستانهایمان نیز عجیب تر از آن، به یار سست عنصر هم چون باد نمی توان اعتماد کرد . اما  پدران مان  از یاد برده اند،  که اعتمادشان را به باد خوزئولات کدام رفیق سپردند ، و خاک اتفاقی است ، برای فراموشی که باد می آورد و چشمانت را می آزارد. با که باید گفت این راز نهان  در فروبستند بر ایمانشان و جاری می شود هنوز خون از نوستالژی دقایق .، و مانده ایم هنوز با نسلی که نسخه اش فراموشسیت برای خود ، در ایرانی که همه مکتب نرفته طبیب صد مطبند ، و بر چاره خویش علاجند ، و کدام ها بسیارند از رژیم تا رفیق خوبی که به ساحل شمالیش تنیده ، در فراموشی زخمی که درید، از پس 50 سال رفاقت جان نسلی را که ما ادامه دادیم.   نوشته شده در  سه شنبه سی ام آبان ۱۳۹۶ساعت 13:43&nbsp توسط عابد  |  گناه...ادامه مطلب

گناه ما چه بود براستی ؟؟ جبر یا که فقر ما را جدا نکن از این دو رویداد ، که ناگزیر تن داده بودیم ، به آنچه نامشان را نهادند تاریخ یا اینکه تقدیر . و باد بود که می برد از خاطرمان روزها های خوب دور . پرواز را دیده بودیم اما ، به سقوط ایمان آوردیم . بدرود آن همه روزای خوب.

+ نوشته شده در  چهارشنبه بیست و چهارم آبان ۱۳۹۶ساعت 22:4&nbsp توسط عابد  | 

گناه...